fbpx
×

Portret Julity Krzepkowskiej

nr katalogowy: 98

Hofman Wlastimil

(1881–1970)

Portret Julity Krzepkowskiej
1950

Estymacja:

8 000–10 000 • PLN

Cena wylicytowana:

6 500 PLN

olej / płyta

48,8 × 34,5 cm

sygnowany i datowany l.d.: Wlastimil Hofman | 1950


Wlastimil Hofman – polski malarz czeskiego pochodzenia, wybitny przedstawiciel młodopolskiego symbolizmu. Choć przyszedł na świat w Pradze, w wieku ośmiu lat przeprowadził się wraz z rodziną do Krakowa. Już wówczas zaczął ujawniać talent plastyczny – jak sam pisał w swoim dzienniku ze szkolnych lat:

Pragnąłem być wielkim artystą, drugim Matejką […] Tak ogromnie lubiłem rysować w tych czasach, że wszystkie książki szkolne, wszystkie papiery porysowałem*.

Po ukończeniu gimnazjum zdał egzaminy na krakowską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie studiował w pracowniach m.in. Jana Stanisławskiego i Floriana Cynka, a od drugiego roku – Jacka Malczewskiego. To właśnie on wywarł największy wpływ na malarski styl oraz dobór tematów przez młodego artystę. Także mistrz niezwykle cenił swojego studenta – wiele lat później po śmierci Malczewskiego jego żona podarowała Hofmanowi paletę zmarłego męża z dedykacją**. Wpływ malarstwa Malczewskiego na Wlastimila Hofmana niewątpliwie da się zauważyć we wspólnej dla obu artystów tradycji młodopolskiego symbolizmu: w zbliżonych układach kompozycyjnych, alegorycznych i symbolicznych tematach, gdzie natura łączy się z poetyckością, baśniowością i fantastyką. Artysta przez lata pozostał wierny wypracowanym wówczas metodom i motywom, z których najczęstsze były przedstawienia religijne i mitologiczne, a także fantastyczne alegorie wplecione w sceny z życia ludu. Spotkało się to z uznaniem widowni i krytyki: w 1907 roku jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka Wienner Secession Galerie, a w 1921 1921 jako drugi (po Oldze Boznańskiej) zostaje członkiem Société nationale des beaux-arts w Paryżu. Jego redakcja malarstwa figuralnego oparła się wszelkim międzywojennym awangardowym prądom, przez co Hofman w późniejszych latach tworzył nieco na marginesie głównego obiegu sztuki. W okresie międzywojennym starał się jednak aktywnie uczestniczyć w życiu artystycznym – wystawiał swoje prace zarówno w kraju, jak i za granicą, sam zaś w poszukiwaniu inspiracji podróżował do Paryża, Wiednia czy Włoch. Wybuch II wojny zmusił Hofmana i jego żonę (którzy znaleźli się na liście gestapo za pomoc czechosłowackim uchodźcom) do ucieczki z kraju. Małżeństwo przez Krym i Turcję przedostało się do ówczesnej Palestyny i osiedliło w Tel Awiwie. Malarz wiódł tam skromne życie, utrzymując się z malarstwa, głównie pejzażowego i portretowego; często jego żona Ada szukała wyrzuconych kawałków dykty czy blaszanych puszek, aby mąż miał na czym malować***. Po zakończeniu wojny Hofman wrócił do Krakowa, a ostatnie lata życia spędził w Szklarskiej Porębie.


* E. Wolniewicz-Mierzwińska, Sylwetka Wlastimila Hofmana w świetle jego pamiętnika, „Biuletyn Historii Sztuki”, t. 41, nr 3, 1979, s. 264.

** Tamże, s. 482.

*** B. Czajkowski, Portret z pamięci, Wrocław–Warszawa– Kraków–Gdańsk 1971, s. 173.