Die Atleten haben immer Recht z 1922 roku została sprzedana na marcowej Aukcji Sztuki Nowoczesnej za rekordową – jak na jego prace na papierze – kwotę 448 000 PLN.

„Pojęcie deformacji wyraża, że coś, co ma pewną w jakikolwiek sposób uświęconą formę, zostało zniekształcone, nie tracąc jednak całkowicie podobieństwa z kształtem pierwotnym. […] Pojęcie to traci sens z chwilą, kiedy na obrazy patrzy się jako na pewne konstrukcje kształtów, żyjące życiem własnym, posiadające jedność formalną, niezależnie od przedmiotów na nich wyobrażonych, jeśli pojmuje się je jako Czystą Formę, nie zaś jako takie lustrzane odbicia czy indywidualne interpretacje świata widzialnego.”*

Praca „Die Atleten haben immer Recht” pochodzi ze szczytowego momentu okresu formistycznego w twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, stanowiąc niezwykle rzadki przykład malarstwa akwarelowego w dorobku artysty. Tytuł (pol. „Atleci zawsze mają rację”) oraz przedstawiona scena, w której muskularny olbrzym zdaje się miażdżyć zdeformowaną nagą postać kobiecą, odnoszą się do często eksplorowanego przez Witkacego wątku powiązań pomiędzy seksem a przemocą. Odwieczna „wojna płci” interesowała go i jako pisarza, i jako malarza, jednak zwykle w jego twórczości to kobiety były demonicznymi sprawczyniami przemocy. Kobiecy wizerunek, ze względu na wydatne czerwona usta i błękitne oczy, może być identyfikowany jako Hela Bertz – bohaterka powieści „Pożegnanie jesieni”, którą Witkacy ukończył kilka lat później **. Właśnie w „Pożegnaniu jesieni” pojawiają się liczne sceny przemocy i gwałtu na kobietach.

Drugi, równie prawdopodobny trop interpretacyjny to metafora losu Polski, która wprawdzie w 1922 roku cieszyła się świeżo odzyskaną niepodległością, jednak niełatwe geograficzne położenie pomiędzy Rzeszą Niemiecką a bolszewicką Rosją (które w kwietniu tego samego roku wznowiły stosunki dyplomatyczne na mocy układu w Rapallo) czyniło z niej potencjalną ofiarę silniejszych sąsiadów – stąd być może niemieckojęzyczny tytuł pracy. Całość kompozycji opracowana jest w sposób typowy dla tego okresu twórczości artysty: dominują w niej ekspresyjne formy hybrydycznych postaci, silne kierunkowe napięcia i kontrastowe zestawienia barw.


* S.I. Witkiewicz, „O deformacji na obrazach”, w: Stanisław Ignacy Witkiewicz bez kompromisu. Pisma krytyczne i publicystyczne, oprac. J. Degler, Warszawa 1976, s. 79.
** A. Żakiewicz, Witkacy wykastrowany. Uwagi na marginesie artykułu Małgorzaty Szpakowskiej „Ciało i seks w Pożegnaniu jesieni”, „Pamiętnik literacki” 94/2 (2003), s. 269–275.

 

 

Download WordPress Themes
Free Download WordPress Themes
Download Premium WordPress Themes Free
Free Download WordPress Themes
lynda course free download
download micromax firmware
Download Best WordPress Themes Free Download
free online course