Maria Korsak, Bez tytułu, niedatowany, nr kat. 3

Ludwig Zimmerer, kolekcjoner sztuki ludowej, którego zbiory trafiły w 2009 roku do warszawskiego Muzeum Etnograficznego, pisał o Marii Korsak:

„Na sukcesy nie musiała długo czekać – dość szybko nawiązała kontakty z instytucjami, zajmującymi się handlem sztuką nieprofesjonalną, które zaczęły sprzedawać jej obrazy. W 1960 miała pierwszą wystawę indywidualną, co ciekawe, w galerii w Miami, a nie w Polsce. Wkrótce malowanie zapewniło jej taki dochód, że mogła zrezygnować z pracy przy produkcji zasłon w modne w owych czasach abstrakcyjne wzory, tzw. „pikasy”, której nie lubiła. […] W przeciwieństwie do wielu artystów nieprofesjonalnych, którzy malują przede wszystkim po to, by uzewnętrznić swoje emocje – zmartwienia, radości, obsesje, wizje – pani Korsak po prostu odczuwa potrzebę tworzenia. Doświadczyła tylu trosk i kłopotów, że prawdopodobnie nie potrafi wyobrazić sobie życia bez nich. Nigdy o nich jednak nie mówi – ani w swych obrazach, ani podczas rozmów*.”

Maria Korsak, Bez tytułu [Warszawa, Park Ujazdowski?], niedatowany, nr kat. 4

Maria Korsak urodziła się na Rusi Czarnej k/Nowogródka. Zajmowała się tkaniem kilimów. Do zajęcia się malarstwem skłoniła ją wizyta w Galerii Trietakowskiej. W 1958 roku zamieszkała w Warszawie i tam też zaczęła uczęszczać na zajęcia w Ognisku Plastycznym przy ul. Elektoralnej. Z wielką pasją malowała parki i architekturę stolicy.

„Choć artystka często pracuje w plenerze, czerpie zeń tylko zewnętrzne podniety, nie wrażenia – wie bowiem lepiej niż jej oczy, jak co naprawdę wygląda, jak powinno wyglądać. […] W przeciwieństwie do naiwnych realistów, nie bada konstrukcji świata, ponieważ jest jej niejako z góry objawiona, znana sama z siebie. Stąd świat Marii Korsak wydaje się nam światem bajkowym, choć tyle wysiłku wkłada w jego podobieństwo do rzeczywistości, ale do rzeczywistości wynikającej z jej osobistej wiedzy o świecie**.”

 

Maria Korsak, Bez tytułu [Paryż, Sacré-Cœur], niedatowany, nr kat. 2

 


* Czytaj fragmenty nigdy niewydanej książki Ludwika Zimmerera o sztuce nieprofesjonalnejtutaj https://www.dwutygodnik.com/artykul/4644-zaproszenie-do-wnetrza.html

** Ksawery Piwocki, Dziwny świat współczesnych prymitywów, Warszawa 1980, s. 142–143.


Download WordPress Themes Free
Download WordPress Themes Free
Download WordPress Themes
Free Download WordPress Themes
lynda course free download
download redmi firmware
Download Nulled WordPress Themes
ZG93bmxvYWQgbHluZGEgY291cnNlIGZyZWU=