Jarosław Modzelewski w latach 1975–1980 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie od 1982 pracuje jako wykładowca. Rok później wraz z pięcioma innymi artystami (Pawlakiem, Sobczykiem, Grzybem, Kowalewskim i Woźniakiem) utworzył formację Gruppa, która szybko stała się „wizytówką” polskiej neoekspresji lat 80. W początkowym okresie twórczości Modzelewski posługiwał się wyabstrahowanymi znakami i ideogramami oraz powielanymi motywami z szablonu, niejako w nawiązaniu do amatorskiej antyrządowej sztuki ulicznej ówczesnego czasu. W latach 1986–1989 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się niezwykłością i pewną dozą niepokoju. Obrazy tworzone przez Modzelewskiego w latach 90. odznaczają się daleko idącym uproszczeniem, wręcz schematycznością ujęć postaci ludzkich, które wykonują gesty i czynności opisane w tytułach. Wiele z tych scen odbywa się na pustych lub oderwanych od nich, abstrakcyjnych tłach. Wrażeniu pewnej kostyczności służy też zmiana techniki malarskiej, która nastąpiła w 1997 – z olejnej na temperową.

Jego prace znajdują się w zbiorach m.in.: Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.

Martwa natura z pochlapaną ławką, 2001, Nr kat. 44

Na przełomie lat 2001 i 2002 w twórczości artysty pojawiły się nowe wątki wynikające z zainteresowań wnętrzem kościołów, szczególnie ich prozaiczność kontrastująca z duchowym wymiarem. Modzelewski nazywany jest „malarzem ikon codzienności”. Interesuje go polityka, wątki literackie i historyczne, a także egzystencjalne. Cechą charakterystyczną jego prac jest uproszczona forma i narracyjność, ale i wrażenie niedopowiedzenia. Martwa natura z pochlapaną ławką (nr kat. 44) ma wyjątkowy wydźwięk osobisty. Ukazuje wnętrze pracowni z pochlapaną farbami ławką, olbrzymią paletą barw, na które malowane były obrazy lub sama stanowiła miejsce mieszania farb. W tle po prawej stronie stoi odłożona niewielka paleta – narzędzie do precyzyjnego wykańczania obrazu ściśle skomponowanymi plamami barwnymi. Na ścianach, jak u starych mistrzów, wiszą rysunki. Tu, inaczej niż u ojców malarstwa, źródłem inspiracji są rysunki dziecięce, nadając całej pracy intymnego, osobistego charakteru.

Piesek drapie się za bramą, 2001, Nr kat. 45
Download WordPress Themes Free
Download WordPress Themes Free
Free Download WordPress Themes
Free Download WordPress Themes
download udemy paid course for free
download huawei firmware
Free Download WordPress Themes
udemy paid course free download