„Cały czas pracowałam nad swego rodzaju ikoną, zależało mi na świetle i formie. Światło w ostatnio malowanych obrazach nie jest rozproszone, nie pada z góry czy z boków, tylko jakby od tyłu obrazu. I przez to forma zmienia się przy brzegach: niekiedy się przy nich rozmywa. To rozwiązanie pozwala mi na skupienie się w pracy wyłącznie na niej. We wcześniejszych obrazach wszystko było rozproszone, a światło w nich wibrowało… […] I pojawił się błękit, eliminując inne barwy. […] Wiele osób stwierdziło, że z błękitem niewiele można zrobić; bardzo mało ma przejść: albo wchodzi w biel, albo – kiedy doda się do niego czerni, szybko idzie w nicość w jakąś otchłań. A ja ciągle nad nim pracuję.” (2014)
Twórczość Doroty Grynczel (1950–2018) opiera się na obserwacji bogactwa formalnego przyrody – światła i przestrzeni, inspirującej jej decyzje twórcze. Prace oscylują między czystym malarstwem a trójwymiarowymi obiektami. W malarstwie pojawia się temat koloru niebieskiego w oparciu o doświadczenia wizualne i psychologiczne. Z czasem do głosu dochodzi światło i ruch przestrzeni budujących współzależne formy.
Grynczel skończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w 1977 roku w pracowni prof. Jana Tarasina oraz pracowni prof. Wojciecha Sadleya. Jako pierwsza osoba w historii Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP ukończyła studia ze specjalizacją w dyscyplinie tkanina, a także była pierwszą kobietą-dziekanem Wydziału Malarstwa na tej uczelni.
Tytuł wpisu oraz słowa Doroty Grynczel cytowane za: Dorota Grynczel. Twórczość, kat. wystawy na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, red. Rafał Kowalski, Warszawa 2017, s. 14–18.
Kompozycja 6/12 Doroty Grynczel z 2012 roku (Aukcja Sztuki Nowoczesnej, 15 marca 2019, nr kat. 38) jest reprodukowana w ww. katalogu na stronie 70.
Kompozycja 15/15 oraz akwarela Kompozycja 15 (2013) dostępne na wcześniejszych aukcjach w Domu Aukcyjnym LIBRA:
