Bez tytułu

akryl, cement / płótno

120 × 100 cm

sygnowany i datowany l.d.: MINCIEL 2017

sygnowany, datowany i opisany na odwrociu l.g.: E | MINCIEL | AKRYL | CEMENT | 2017 | XXX

Eugeniusz Minciel studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w latach 1980–1985. W 1985 otrzymał dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Wandy Gołkowskiej. Na Krajowym Biennale Młodych „Droga i Prawda” we Wrocławiu, jednej z pierwszych i najważniejszych w kraju wystaw, gdzie doszła do głosu „Nowa Ekspresja”, na rok przed „Ekspresją lat 80.” Minciel otrzymał drugą nagrodę jury, Stypendium Watykańskie i stał się – na krótko – jednym z gwiazdorów nowej tendencji. Agnieszka Patała pisała o jego sztuce:

„Moc pierwotnej energii obrazów Eugeniusza Minciela, jego «rozlewny charakter», brak zahamowań i skrępowania tradycją, odwaga, unikanie nadmiernej refleksyjności, ironia, niepohamowana radość pracy twórczej – to tylko skrótowy przegląd problemów najczęściej podnoszonych w omówieniach jego sztuki. Wszyscy wiedzą, że jest twórcą z gestem (malarskim) skłonnym do eksperymentów (w trudniejszych czasach do nich zmuszonym) niezmordowanym eksploratorem potencjału barw i form (choć czasem farby się kończyły), miłośnikiem faktury (acz powierzchnie jego obrazów stają się być coraz cieńsze)”*.

Minciel bardzo chciał zachować pozycję outsidera – tuż po rozstaniu z Akademią wraz z rodziną przeprowadził się do wsi Księżyce pod Wrocławiem, gdzie mieszka do dziś. Mimo tego bardzo intensywnie uczestniczy w wystawach w kraju i za granicą. Prace artysty znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 2009 artysta został Laureatem Nagrody EXIT.

* A. Patała, „Kiefer może się znudzić”, w: Eugeniusz Minciel, Urszula Wilk. Malując, kat. wystawy, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław 2018, s. nlb.