Bez tytułu, z cyklu Dionizje

akwarela / papier naklejony na deskę

71,5 × 96 cm

86,5 × 111,5 cm (z oprawą)

sygnowany i datowany p.d.: Anna Szpakowska-Kujawska 1962

Anna Szpakowska-Kujawska ur. w 1931 roku w Bydgoszczy. Studiowała na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, na Wydziale Malarstwa Architektonicznego. Dyplom w 1956 roku zrealizowała w pracowni prof. Marii Dawskiej oraz prof. Eugeniusza Gepperta. W latach 1977—1984 mieszkała w Nigerii, uczyła rysunku oraz malarstwa w Kwara College of Education w Ilorin.

„Od 1961 roku działała w tzw. Szkole Wrocławskiej (od 1967 roku zwanej Grupą Wrocławską), do której należał m.in. Józef Hałas, Eugeniusz Geppert, Alfons Mazurkiewicz, Zdzisław Jurkiewicz, Jan Chwałczyk, Wanda Gołkowska czy Janina Żemojtel. Grupa ta skupiała najwybitniejszych artystów sceny wrocławskiej od lat 60. do 90. Jest przede wszystkim malarką, ale zajmuje się także rysunkiem, ceramiką, kolażem oraz rzeźbą w brązie. Brała udział w słynnym Sympozjum Wrocław ’70, na którym wyłaniały się i krystalizowały nowatorskie idee w świecie sztuki, z konceptualizmem na czele. Na początku jej artystycznej kariery istotne stałe się inspiracje z podróży, np. rejs po Morzu Czarnym oraz Śródziemnym w 1961 roku. Owocem tej wyprawy są cykle „Aleksandryjczycy” oraz „Dionizje” — opowieści o poszukiwaniu radości w życiu oraz międzyludzkich więziach emocjonalnych. W tym samym czasie maluje wiele portretów, zarówno znajomych osób, jak i przypadkowych przechodniów. Człowiek, jego psychika, uczucia i emocje stają się głównym tematem jej artystycznych, twórczych zainteresowań. W trakcie podróży do Azji Centralnej w 1963 roku natomiast zainspirowana zostaje prostotą tamtejszej architektury — glinianymi domami i świątyniami z cegły. Inspiracja ich bryłami staje się od tego momentu dominującym motywem w twórczości Szpakowskiej-Kujawskiej. Uproszczone formy, obłe kształty, nieregularne linie transferuje ze sfery architektury do swoich prac. Ludzie w jej obrazach stają się postaciami syntetycznymi, a zarazem niewykończonymi, niedokładnymi. Postać człowieka jest tutaj zhomogenizowana, należy raczej mówić o masie ludzkiej, grupie podobnych do siebie, zunifikowanych jednostek.” Źródło: M.A. Krakowiak, Anna Szpakowska-Kujawska, http://www.zacheta.wroclaw.pl/artysci/291-szpakowska-kujawska-anna.html (dostęp 25.02.2020)