fbpx
×

Biologiczny popęd – namowa

nr katalogowy: 17

Lenica Alfred

(1899–1977)

Biologiczny popęd – namowa
1959–64

Estymacja:

60 000–85 000 PLN

Cena wylicytowana:

63 000 PLN

olej, płótno

89 × 106 cm

sygnowany p.d. „Lenica”

opisany na odwrocie „ALFRED LENICA | WARSZAWA | 1959–64 | „NAMOWA” | „BIOLOGICZNY POPĘD” | 89 × 106”


Alfred Lenica (1899-1977) – jeden z najwybitniejszych polskich artystów XX wieku. Uprawiał przede wszystkim malarstwo abstrakcyjne. W młodości studiował na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego oraz w tamtejszym Konserwatorium Muzycznym. Dodatkowo pobierał także nauki Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych. Nie był to jednak wiodący dla niego kierunek: Lenica do wybuchu II wojny światowej pracował zawodowo jako skrzypek, malarstwo uprawiając jedynie w wolnym czasie. W jego ówczesnej „hobbystycznej” twórczości dominowały obrazy figuratywne, głównie inspirowane kubizmem martwe natury. W okresie okupacji Lenica został przesiedlony z Poznania do Krakowa, gdzie zapoznał się ze środowiskiem artystycznym skupionym wokół Tadeusza Kantora, a przy tym zainteresował najnowszymi tendencjami plastycznymi. Spotkanie z Kantorem zadecydowało o wyborze sztuki współczesnej jako dalszej drogi kariery ponad czterdziestoletniego już wówczas Lenicy.

Alfred Lenica po powrocie do Poznania aktywnie włączył się w organizowanie tamtejszego życia artystycznego. W roku 1947 wraz z Feliksem M. Nowowiejskim i Ildefonsem Houwaltem założył awangardowe ugrupowanie 4F + R – skrót ten artyści rozwijali jako „forma, farba, faktura, fantastyka + realizm”, a sformułowany przez nich manifest głosił postulat nawiązania do najnowszych zdobyczy plastyki światowej przy jednoczesnym budowaniu programu zaangażowanego społecznie. Grupa była otwarta na poszukiwania formalne, a stojący na jej czele Lenica sięgał w swojej twórczości po tak różnorodne źródła inspiracji, jak informel, abstrakcja geometryczna, zaangażował się także w oficjalny nurt socrealistyczny. Dopiero w drugiej połowie lat 50. ukształtował się jego rozpoznawalny styl łączący organiczną abstrakcję z wpływami surrealizmu za pomocą autorskiej techniki wykorzystującej malarstwo z elementami dekalkomanii.

Prace Alfreda Lenicy znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Szczecinie oraz w wielu kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.