Czerwone pole

Tadeusz Dominik: malarz, grafik, twórca tkanin artystycznych i ceramiki, pedagog. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u Jana Cybisa. Reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji (1956) oraz Biennale w São Paulo (1957). Prace artysty znajdują się w wielu ważnych kolekcjach prywatnych oraz muzeach w Polsce i za granicą, m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Poznaniu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum Albertina w Wiedniu.

Dominik, w którego wczesnej twórczości dominują grafiki (głównie drzeworyty), pod koniec lat 50. zwraca się w kierunku malarstwa, które pozostanie jego główną formą wypowiedzi. Powoli przechodzi od prac figuratywnych w kierunku abstrakcji, tworząc unikalny styl, jeden z najbardziej charakterystycznych w polskim malarstwie współczesnym. Wychodząc od tradycyjnej formuły koloryzmu Jana Cybisa, Dominik buduje jej własną interpretację, przedstawiając osobistą wizję świata przyrody. Oparta jest ona na przeżyciu koloru i pokazaniu emocjonalnego działania plamy barwnej, płaszczyzny czy linii. W pracy “Czerwone pole” z 1979 roku zaobserwować można charakterystyczne cechy malarstwa artysty jak wyraźne uderzenia pędzlem, układające się w owalne plamy. Z form kolorystycznych Dominik buduje osobiste pejzaże, które nie są bezpośrednim odzwierciedleniem natury, lecz zaproszeniem do indywidualnej kontemplacji.