Bez tytułu

pastel / papier
70 x 50 cm
sygnowany i datowany p.d.: Fangor 72

W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych- zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy, formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami.

(cyt. za: Szydłowski S., Fangor. Prace na papierze w kolorze, Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, 2007.)

Początek lat 70. XX wieku to wyjątkowy moment dla prac na papierze Wojciecha Fangora. Był to czas, kiedy jego wielkoformatowe, opartowe płótna za sprawą wystawy w nowojorskim Muzeum Guggenheima zostały dostrzeżone i docenione przez krytyków i odbiorców sztuki na całym świecie. Po tym międzynarodowym sukcesie artysta powrócił do tworzenia prac
na papierze – medium, które było mu szczególnie bliskie na początku jego artystycznej drogi. W tym okresie kontynuował swoje opartowe poszukiwania, skupiające się na wrażeniu ruchu
w obrazach oraz interakcji pomiędzy dziełem sztuki a jego odbiorcą. Tworzył delikatne formy, przypominające poruszające się płaszczyzny żywego organizmu.

Prezentowana praca jest efektem op-artowskich poszukiwań przestrzeni uzyskanej na płaszczyźnie obrazu za pomocą barwy i kształtu. Rysunki te są zapisem twórczych prób oraz istotnym etapem komponowania ostatecznej kompozycji malarskiej. Wiele z nich, pomimo szkicowego punktu wyjścia,  stanowi autonomiczne dzieła, zaskakujące odbiorcę swoją drobiazgowością.
O ile malarskie płótna Fangora oddziałują na widza iluzją kształtu, stworzonego z przenikających się barw, rysunki zachwycają plątaniną setek przecinających się linii i kresek w pojedynczych kolorach, których skupiska nakładają się na siebie i dopiero z dystansu, myląc wzrok, dają złudzenie powstawania barw pochodnych i kształtów, osiągając efekt analogiczny do obrazów olejnych artysty.