Improwizacja dla Grażynki

linoryt / bibułka
20 × 27 cm
sygnowany, datowany i opisany wzdłuż dolnej krawędzi:
Improwizacja dla Grażynki lino. 1963 / 64 (odbitka próbna) Józef Gielniak

Józef Gielniak – grafik, jeden z najbardziej oryginalnych polskich artystów tworzących w tym medium. Przyszedł na świat we francuskim Denain, w rodzinie polskich emigrantów. W latach 1945–1948 uczył się w École des Beaux-Arts w Valenciennes, w 1950 powrócił z rodziną do Polski. W młodym wieku zachorował na gruźlicę, co uniemożliwiło mu podjęcie studiów. Większość życia spędził w sanatoriach; od 1953 roku przebywał w ośrodku „Bukowiec” w Kowarach, któremu poświęcił wiele swoich surrealizujących prac. Kształcił się w trybie indywidualnym pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego z wrocławskiej Szkoły Sztuk Pięknych. W 1959 roku Gielniak otrzymał I Nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki Artystycznej i Rysunku w Warszawie, zaś w 1961 roku jego grafiki były pokazywane na prestiżowym 6. Biennale w Sao Paulo.

Józef Gielniak tworzył przede wszystkim linoryty, nieco rzadziej mezzotinty. Posługiwał się misternymi, bardzo delikatnymi liniami. Inspirowała go sztuka dawnych mistrzów: Dürera, El Greca, Goi. Jego prace dotyczyły najczęściej tematów choroby i życia w sanatorium, widzianych przez pryzmat własnych przeżyć i wyobraźni. Sięgał również po tematy związane z kosmogonią, mitologią, operował także bogatą symboliką i alegorią, nawiązując tym samym do grafiki renesansowej. Przez niecałe 20 lat twórczości wykonał jedynie 68 grafik, w tym 15 exlibrisów. W latach 1965–1971 stworzył na poły abstrakcyjny cykl „Improwizacji dla Grażynki” (dedykowanych żonie artysty), do którego należy prezentowana praca.