Inanis et vacua

gwasz / papier
27 x 37,5 cm (w świetle passe-partout)
sygnowany, opisany i datowany w środku kompozycji: Zbigniew Makowski | fec. 1975

Makowski to jeden z najbardziej oryginalnych polskich artystów, który wpracował własną, uniwersalną wizję malarskiej rzeczywistości opartą na harmonijnym połączeniu intelektualnego i estetycznego wymiaru sztuki. Zajmował się malarstwem, rysunkiem oraz tworzeniem autorskich książek artystycznych.

Podczas pobytu w Paryżu w 1962 roku Makowski zetknął się z André Bretonem oraz członkami międzynarodowego ugrupowania Phases. Od tego czasu w swojej sztuce odwoływał się do poetyki surrealizmu jednak wciąż utrzymując niezależny i oryginalny charakter własnej twórczości. W swoich kompozycjach artysta łączył cyfry, fantazyjne kroje liter, skomplikowane formy geometryczne i symbole – często znane tylko sobie. Jego precyzyjny rysunek wpływał na wrażenie iluzyjności przestrzeni oraz wzmaga tajemniczy nastrój kompozycji. Krytycy nazywali jego styl „metafizycznym iluzjonizmem” a artysta osobiście tłumaczył: „Traktuję moje malarstwo jako zaproszenie do własnego widzenia, przeżywania, rozumienia i śnienia świata”.

Jego kompozycja Mirabilitas secundum diversos modos exire potest a rebus została podarowana przez rząd polski genewskiej siedzibie ONZ. Prace Makowskiego znajdują się w zbiorach między innymi Kunsthalle w Düsseldorfie, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum of Modern Art w Miami, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris – Galerie Jeanne Bucher w Paryżu, Museu de Arte Moderna w Rio de Janeiro, Boymans van Beuningen Museum w Rotterdamie, a także w muzeach i galeriach w Polsce i w kolekcjach osób prywatnych.