Klocek drzeworytniczy i grafiki

Klocek drzeworytniczy stworzony na potrzeby zeszytów artystycznych „Phases”, zeszyt nr 8, 1963; do zeszytu dołączony jest drzeworyt Zbigniewa Makowskiego, litografia Julio Silvy i litografia Corneille’go

drzeworyt / papier

20 × 30,2 × 2,2 cm

sygnowany na klocku wewnątrz kompozycji: ZM

Był jednym z najbardziej oryginalnych polskich artystów; wypracował własną, uniwersalną wizję malarskiej rzeczywistości opartą na harmonijnym połączeniu intelektualnego i estetycznego wymiaru sztuki. Zbigniew Makowski zajmował się malarstwem, rysunkiem oraz tworzeniem autorskich książek artystycznych, był także poetą. Mimo dużego zaangażowania w życie artystyczne (Makowski uczestniczył w wystawach i wydarzeniach kształtujących oblicze polskiej sztuki po wojnie m.in. III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w 1959 czy w Plenerach Koszalińskich w Osiekach) nigdy nie utożsamiał się z postulatami awangardy utrzymując indywidualny charakter swojej sztuki.

Podczas pobytu w Paryżu w 1962 roku Makowski zetknął się z André Bretonem oraz członkami międzynarodowego ugrupowania Phases. Od tego czasu w swojej sztuce odwoływał się do poetyki surrealizmu jednak wciąż utrzymując niezależny i oryginalny charakter własnej twórczości. W swoich kompozycjach artysta łączy cyfry, fantazyjne kroje liter, skomplikowane formy geometryczne i symbole – często znane tylko sobie. Jego precyzyjny rysunek wpływa na wrażenie iluzyjności przestrzeni oraz wzmaga tajemniczy nastrój kompozycji. Prace Makowskiego budzą skojarzenia z mistycznymi traktatami nasyconymi metaforami i ilustrowanymi tajemnymi runami, co podsyca ich erudycyjny charakter.