Kompozycja

Teresa Rudowicz (1928-1994) – związana z środowiskiem krakowskim. Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po wojnie Grupy Krakowskiej. Studia rozpoczęła w latach 1948-1950 na ASP w Gdańsku. Następnie kontynuowała pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki na ASP w Krakowie. Razem z mężem, Marianem Warzechą, odbywała kilkakrotne podróże do Włoch (od 1959 roku), była też na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych (1971-1972), wyjeżdżała do Izraela (1992) i Francji (1994). Najwcześniejsze prace Rudowicz to inspirowane surrealizmem akwarele i fotomontaże. Dalsza jej twórczość utrzymana była w charakterze malarstwa abstrakcyjnego, niekiedy aluzyjnego, metaforycznego, chociaż niekiedy w kompozycjach pojawiały się też dalekie echa postaci ludzkich. Najchętniej jednak zarówno w pracach malarskich, jak rysunkach tuszem i akwarelą operowała odrealnionymi, wydłużonymi formami organicznymi. Na przełomie lat 50. i 60., Rudowicz znalazła własną, oryginalną formułę wizualną: podczas pierwszego pobytu we Włoszech zaczęła układać niezwykłej urody kolaże, w których z malarskim spoiwem łączyła drobne nieartystyczne „przedmioty gotowe”, znaki pamięci i zarazem precjoza. Zwracała szczególną uwagę na specyfikę materiału.