Kompozycja

olej, płótno; 89 × 130 cm

niesygnowany

Proweniencja:

• kolekcja prywatna, Warszawa
• spuścizna po artyście

Był ważną postacią życia kulturalnego, w swoim warszawskim mieszkaniu skupiał śmietankę artystyczną i kulturalną miasta. Jerzy Stajuda był malarzem, rysownikiem, krytykiem artystycznym i miłośnikiem muzyki. Jeszcze na studiach publikował wnikliwe felietony dotyczące różnych aspektów życia artystycznego na łamach m.in takich pism jak „Przegląd Artystyczny”, „Przegląd Kulturalny” czy „Współczesność”. W ostatnim z tygodników w latach 1960-1967 prowadził stałą rubrykę poświęconą sztuce, a następnie, w latach 1967-1990, kierował działem plastyki w „Miesięczniku Literackim”. Poza sztukami plastycznymi i muzyką Stajuda poświęcał się tak nieoczywistym tematom jak „morfologia pisma chińskiego” czy „morfologia okrętów wojennych 1850-1950”.

Stajuda studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie obronił dyplom w 1959 roku – niemniej jako malarz i krytyk debiutował już dwa lata wcześniej. Artysta wypracował indywidualną formułę malarstwa opartą o doświadczenia abstrakcji lirycznej. Jego struktury malarskie uderzają lekkością i przejrzystością barw. Szkice do swoich efemerycznych kompozycji Stajuda wykonywał bardzo dokładnie opierając je rysunkowej siatce wykonanej na kalce technicznej, które potem przenosił na płótno w odpowiednio powiększonej skali. Prace malarskie Stajudy sprawiają wrażenie zagadkowych, powietrznych struktur przestrzennych, w których kluczową rolę odgrywa pustka.