Kompozycja

akwarela, gwasz, papier

20,5 × 29 cm

Praca posiada potwierdzenie autentyczności Barbary Jaroszyńskiej-Stern.

Jonasz Stern (1904-1988) – artysta wyraźnie naznaczony traumatycznym doświadczeniem bliskości śmierci. W czasie okupacji trafił do lwowskiego getta, gdzie zajmował się działalnością konspiracyjną, za co został zesłany do obozu w Bełżcu. Sternowi udało się zbiec z transportu i wrócić do getta. W 1943 roku cudem uniknął śmierci, gdy ominęła go kula plutonu egzekucyjnego. Po wojnie zamieszkał w Krakowie, gdzie silnie zaangażował się w działalność artystyczną i pedagogiczną. Działał w Grupie Młodych Plastyków oraz Drugiej Grupie Krakowskiej. Współtworzył Galerię Krzysztofory.

Po 1945 r. Stern zaczął wykorzystywać w swojej twórczości formy organiczne. Budował własne światy złożone z nieokreślonych kształtów tworząc nierealistyczne barwne kompozycje. Pod koniec lat 50. artysta zainteresował się malarstwem materii. Zaczął komponować strukturę obrazu z obiektów niemalarskich. Piętnował swoje prace osobistymi doświadczeniami. Przedmioty pozyskiwał z najbliższego otoczenia – używał kawałków szmat oraz elementów organicznych: rybich ości, skór czy drobnych kości. Wykorzystywanie resztek, organicznych cząstek było pomnikiem kruchości życia, odczuwanej w pracach bardzo silnie, z powodu jego osobistego doświadczenia bliskości śmierci.