fbpx
×

[Kompozycja abstrakcyjna]

Wróblewski Andrzej

(1927–1957)

[Kompozycja abstrakcyjna]
niedatowany


gwasz / papier

89.5 × 126 cm

Kolekcja prywatna


Abstrakcyjna kompozycja sferyczna najprawdopodobniej pochodzi z 1948 roku, kiedy to Andrzej Wróblewski brał udział w konstytuującej dla powojennej historii sztuki Wystawie Sztuki Nowoczesnej, zorganizowanej przez krakowski Klub Artystów. We wstępie do katalogu pisano, że:

„[…] jest wystawą sprawozdawczą. Ma ona ukazać w sposób szerszy niż to, co się praktykuje zazwyczaj kierunek, w jakim idą zainteresowania i prace nowoczesnych plastyków w Polsce. Dla nowoczesnego artysty sztuka jest metodą wyobrażeniowego przyswajania sobie świata. Dlatego horyzonty nowoczesnej sztuki, nauki i techniki są wspólne. Pomieszczone w Sali wejściowej fotogramy ukazują świat, który jest w tym samym stopniu światem artysty, co światem naukowca – badacza albo praktyka – technika. W Sali głównej zgromadzono dorobek plastyków nowoczesnych […] z lat ostatnich […]. Sposób podania tych prac odbiega od odświętności oficjalnych salonów. Chodzi wszak o sztukę żywą, powstającą, o poszukiwania, nie zaś o przy­pieczętowane już osiągnięcia” *.

Wróblewski zaprezentował na wystawie trzy modele przestrzenne. Katalog wystawy wymienia również jego abstrakcyjne obrazy: „Ziemia”, „Słońce i inne gwiazdy”, „Niebo”, „Budowa”, Obraz na temat okropności wojennych”, „Zatopione miasta” i „Treść uczuciowa rewolucji”. W tym czasie Wróblewski działał na pograniczu abstrakcji i realizmu socjalistycznego, z trudem oscylował w okolicy obydwu tendencji jednocześnie. Ideowo socrealista, dążący do wprowadzenia wytycznych partyjnych do nauczania akademickiego, równo­cześnie intensywnie poszukiwał również nowych form malarskich w stylistykach znanych z przedwojennych awangard – surrealizmu i kubizmu. Prezentowana praca – jak i większość abstrakcyjnych kompozycji Wróblewskiego z tego okresu – charakteryzuje się swoistą nieporadnością, fragmentarycznością przedstawionych elementów, daleko idącymi uproszczeniami i swoistą naiwnością, tak różną od świadomych „Rozstrzelań”, realizowanych zaledwie rok później.

* Wstęp, [w:] Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Kraków 1948, s. nlb.