Kompozycja nr 1

olej, płótno, 53,5 x 48 cm
opisany na odwrocie: „1/1975”

Wystawiany:

• Danuta Lewandowska (1927-1977), Malarstwo, Rysunek, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, 1982.

Danuta Lewandowska – malarka, projektantka i architektka wnętrz. W latach 1950-1955 studiowała na Wydziale Architektury Wnętrz warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem m.in. Jerzego Sołtana, jednego z najważniejszych reformatorów powojennej architektury modernistycznej i współpracownika Le Corbusiera. Od 1958 roku aż do swojej śmierci wykładała na macierzystej uczelni. Od 1973 roku piastowała stanowisko adiunktki w pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn prof. Romana Owidzkiego na Wydziale Malarstwa, przemianowanej później na Pracownię Struktur i Działań Wizualnych. Prywatnie była czynną uczestniczką życia warszawskich środowisk artystycznych i inteligenckich. Łączyła ją przyjaźń z nestorem polskiej awangardy, Henrykiem Stażewskim, którego geometryczne malarstwo i poszukiwania wykraczające poza dwuwymiarową płaszczyznę obrazu miały wpływ także na twórczość artystki. Lewandowska jednak posługiwała się dużo bardziej stonowaną paletą barwną ograniczoną do czerni i bieli, zgaszonych czerwieni czy błękitów oraz kolorów ziemi. Doskonale operowała światłem i gradientowymi niuansami barw sprawiając, że jej figury traciły swój geometryczny rygor, nabierając ulotnego, lirycznego charakteru. Jednak najważniejszą cechą rozpoznawczą prac Danuty Lewandowskiej było rozpinanie ponad powierzchnią płócien żyłek czy też strun dodatkowo rytmizujących kompozycję, ale także wprowadzających pewną niedostępność malowanych kształtów dla oczu widza.