Kompozycja

tempera / płótno
73 × 96 cm
sygnowany na odwrociu na blejtramie: Maciej Bieniasz

Maciej Bieniasz w latach 1952–1957 uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Naukę rysunku i malarstwa pobierał u Adama Hoffmanna. Pod wpływem mistrza zainteresował się sztuką figuratywną o społeczno-politycznym zaangażowaniu. W 1963 roku ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Dyplom zrealizował w pracowni malarstwa Emila Krchy. Trzy lata później wraz ze Zbylutem Grzywaczem, Barbarą Skąpską, Leszkiem Sobockim i Jackiem Waltosiem założył grupę Wprost, z którą współpracował do momentu jej zamknięcia. Od 1974 roku pedagog w katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, obecnie profesor tej uczelni. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. muzeów narodowych w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie i Warszawie, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu oraz w Muzeum Śląskiego w Katowicach. W połowie lat 60. pojawił się w polskiej sztuce nurt Nowej Figuracji, który zerwał z estetyką sztuki abstrakcyjnej i postawił w polu swojego zainteresowania postać ludzką i niepokoje współczesnego człowieka, stając się artystycznym zapisem jego egzystencji. Taki program zadeklarowali też członkowie krakowskiej grupy Wprost. Nie ograniczając wyboru technik artystycznych twórcy ci starali się w swoich komentarzach do rzeczywistości unikać zarówno dosłowności jak i umowności. Ich prace cechował realizm, nierzadko krytyczny wobec realiów społeczno-politycznych tamtego czasu. Maciej Bieniasz, głęboko wierzący i praktykujący katolik, często sięgał w swojej sztuce do ikonografii czasów biblijnych i odwoływał się do wartości związanych z wiarą. Powstały ekspresyjnie malowane, symboliczne cykle obrazów, w których artysta w metaforyczny sposób przenosił tematy związane z Biblią i religią na współczesne wydarzenia i postacie.