fbpx
×

Obiekt geometryczny 2017/1

nr katalogowy: 29

Pamuła Jan

(ur. 1944)

Obiekt geometryczny 2017/1
2017

Estymacja:

20 000–40 000 PLN

Cena wylicytowana:

19 000 PLN

akryl, drewno

195 × 79 × 6,5 cm

sygnowany na odwrocie: „JAN PAMUŁA | OBIEKT GEOMETRYCZNY | 2017/1 | 2017”


Jan Pamuła zajmuje się malarstwem i grafiką komputerową. Od początku lat 70. pozostał wierny swojej fascynacji łączenia filozofii, technologii oraz sztuki, która wyraża się w tworzonych przez artystę geometrycznych obrazach, rysunkach i obiektach.

W 1968 uzyskał dyplom na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa oraz grafiki. Pamuła studiował również w paryskiej École nationale supérieure des BeauxArts oraz londyńskiej Central School of Art. And Design w Londynie. Obecnie na krakowskiej ASP prowadzi pracownię działań wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych.

Dla sztuki Jana Pamuły charakterystyczne jest prowadzenie dogłębnych poszukiwań w obrębie jednego motywu opartych o naukowy formalizm połączony z czysto malarskim podejściem do koloru. Swoje poszukiwania Pamuła ogniskuje wokół dwóch głównych cyklów: rysunków komputerowych oraz obiektów geometrycznych. Razem tworzą zespół obiektów połączonych wspólnym pomysłem kompozycyjnym oraz intelektualnym.

Pierwsze grafiki komputerowe powstał w 1980 roku i opierały się na ścisłych wyliczeniach opartych na pracy maszyny. Podstawowy motyw to przetwarzany losowo prostokąt. Za kompozycję figur odpowiada algorytm oparty na liczbie cztery – arytmetycznym odpowiedniku prostokąta. Przyglądając się obiektom Pamuły widzimy, że każdy z nich stanowi zestaw ściśle zależnych od siebie elementów tworzących wyszukane estetycznie układy – owoc zespolenia techniki i ludzkiego intelektu. Jego prace geometryczne to fascynujące zjawisko formalne, które można rozpatrywać jako całość – zbiór pokrewnych sobie kształtów.

Pierwszy Obiekt geometryczny powstał w 1973 roku. Wszystkie prace z tego cyklu opierają się na podobnym założeniu kompozycyjnym – jest to forma prostokąta zamknięta półkolem, wewnątrz której kumulują się wydzielone pionowo bądź poziomo prostokątne płaszczyzny tworzące harmonijną całość. Kształty wypełnione są barwą planowo i konsekwentnie. Jest to wyraz naukowych zainteresowań artysty starającego się zgłębić części składowe procesu widzenia – zarówno od strony fizjologicznej jaki psychologicznej. Pamuła budując swoją sztukę systematyzuje elementy wizualne i tworzy łatwo rozpoznawalną, spójną strukturę: rzeczywistość, która nie imituje otaczającego świata lecz ma swoją własną autonomię. Pojęcie systemu – utworzonego na kanwie prawd powszechnych (naukowych, geometrycznych) to centralny punkt w sztuce Pamuły. Owa struktura zachęca, aby w kontakcie z dziełem zacząć tropić zasady jego konstrukcji dzięki czemu doświadczenie estetyczne zmienia się w poznanie – interpretację geometrycznego porządku wszechświata.