fbpx
×

Ogród

nr katalogowy: 30

Dominik Tadeusz

(1928–2014)

Ogród
lata 70. XX wieku

Obiekt niedostępny

olej / płótno
95 × 80 cm
sygnowany l.d.: DOMINIK


Tadeusz Dominik – malarz, grafik, zajmował się tkaniną artystyczną, ceramiką i grafiką komputerową. W latach 1946–1951 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Jana Cybisa. Profesor miał duży wpływ na rozumienie malarstwa przez Dominika – artysta przejął zasadę, że obraz nie może kopiować natury, musi być rodzajem kolorystycznej i fakturowej interpretacji. W 1951 roku rozpoczął pracę pedagogiczną na stołecznej uczelni i przeszedł przez wszystkie stopnie kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego (1988). Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. W 1990 roku odszedł na emeryturę. Jest laureatem m.in. nagrody im. Jana Cybisa (1973) i stypendystą Ford Foundation (1962). Po ukończeniu Akademii Tadeusz Dominik oprócz malarstwa tworzył także grafiki, które szybko znalazły uznanie w oczach krytyków. Jego czarno-białe, realistyczne drzeworyty operowały światłocieniem nadającym pracom malarskość. Dominik wcześniej wypracował własny, niepowtarzalny styl w malarstwie, któremu pozostał wierny przez lata, konsekwentnie doskonaląc język artystycznej wypowiedzi. Od początku niemal zaobserwować można charakterystyczne cechy formalne jego malarstwa: okrągłe lub owalne punkty i plamy o dość nieregularnych kształtach, niejednokrotnie stanowiące ślad po uderzeniu pędzlem. Powierzchnia płócien Dominika jest rozedrgana, wirująca, wybijają się z niej pojedyncze, rozświetlone plamy. Z okrągłych i owalnych form artysta budował pejzaże, przedstawiał na płótnach swoją wizję świata przyrody.

Prace Tadeusza Dominika znajdują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą, m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Museum Albertina we Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie.