Pamiętaj o mnie

Proweniencja:

• kolekcja prywatna, Warszawa
• Galeria Art NEW Media, Warszawa

Wystawiany:

• Autoportret w powidokach, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, 2008
• Włodzimierz Pawlak. Tablice dydaktyczne, Pawilon SARP, Warszawa 1989

Reprodukowany:

• Włodzimierz Pawlak. Autoportret w powidokach, red. A. Szewczyk, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2008, reprodukcja na s.135

„Włodzimierz Pawlak jest jednym z najoryginalniejszych artystów osobnych w polskiej sztuce współczesnej. […] Pawlak zadebiutował jako członek Gruppy; należy do pokolenia, które przetarło polskiej sztuce drogę w świat […]. W obrazach, szkicach, rysowanych i malowanych dziennikach, cyklach, ćwiczeniach i obiektach Pawlak rozwija tradycje modernizmu”.

Na przełomie 1979 i 1980 roku Włodzimierz Pawlak zaczął uczęszczać na zajęcia w pracowni Rajmunda Ziemskiego na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie jako wolny słuchacz. W latach 1980–1985 odbył studia artystyczne, a od 1986 do 2006 roku wykładał na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1990 roku otrzymał Grand Prix na festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer. Na początku 1983 r., jeszcze jako student, został członkiem Gruppy (wraz z Ryszardem Grzybem, Pawłem Kowalewskim, Jarosławem Modzelewskim, Markiem Sobczakiem i Ryszardem Woźniakiem). Artysta brał udział w niemal wszystkich wystawach i akcjach Gruppy, został też współredaktorem pisma „Oj dobrze już”. W twórczości Włodzimierza Pawlaka możemy wyróżnić trzy zasadnicze etapy, częściowo związane z chronologią powstawania obrazów: okres przynależności do Gruppy (w latach 1982–1992), Działalność artysty z lat 80. na ogół analizowana jest przez badaczy w kontekście problemu malarstwa odradzającego się po konceptualizmie lat 70. i kontekście wydarzeń polityczno- społecznych tego okresu. Lata 80. w historii sztuki polskiej to dekada przełomu. Obraz sztuki tego okresu został zdominowany przez zjawisko nowej ekspresji, które zawładnęło młodym pokoleniem artystów. Na początku lat 80. w polskiej sztuce powraca potrzeba traktowania malarstwa jako wyrazu własnych doświadczeń życiowych i ten wątek jest doskonale widoczny w działalności artystycznej Pawlaka. Jak pisała Anda Rottenberg o artystach Grupy: „Polityka ich nie interesuje, interesuje ich życie, w którym są zanurzeni”. Malarstwo stało się zapisem emocji, w których rzeczywistość przekształciła się w język symboli, w obrazowanie pojęć. Pawlak przywiązywał dużą wagę do barwy jako nośnika treści i emocji. Praca Pamiętaj o mnie z 1987 roku ma charakter autoportretu artysty, całość utrzymana jest w ciemnych, zimnych i nieco przytłaczających barwach, jedynie schematyczna sylwetka artysty ujęta w przewymiarowaną podkowę odcina się od reszty przedstawienia. Pawlak w kompozycji umieszcza groteskowy zestaw motywów – od ogromnej podkowy, przez leśne zwierzęta na pierwszym planie, po formę przypominającą urnę na prochy. Prezentowany autoportret jest wyrazem namysłu artysty nad zagadnieniami egzystencjalnymi jak ontologia i eschatologia.

„Pawlak, tak w pismach, w akcjach i działaniach ulotnych, jak przede wszystkim w malarstwie jest formalistą. Formą wyraża, formą metaforyzuje i formą opowiada. Jest to rdzeń jego sztuki. Ta też cecha odróżnia go najistotniej od większości przedstawicieli nurtu nowego malarstwa ostatniej dekady” – Maryla Sitkowska