Pejzaż włoski (Widok na kanał Rio de San Barnaba?)

olej / tektura

42 × 32,3 cm (w świetle passe-partout)

56,5 × 46 (z oprawą)

sygnowany i datowany l.d.: E. Arct 1965

Eugeniusz Arct malował przede wszystkim pejzaże utrzymane w postimpresjonistycznej stylistyce. Choć urodził się w Odessie, przez niemal całe życie związany był z Warszawą, którą wielokrotnie portretował. Przeżył II wojnę światową, w 1946 roku powracając do pracy pedagogicznej. W latach 1959– 1971 kilkakrotnie odwiedzał Włochy i Szwajcarię. Z jednego z pobytów we Włoszech pochodzi prezentowana kompozycja, ukazująca najprawdopodobniej wenecki kanał Rio de San Barnaba, znajdujący się w dzielnicy Dorsoduro. Dominantą kompozycji jest widoczna w głębi dzwonnica kościoła San Barnaba, ukazana ponad malowniczym Ponte dei Pugni. Kanał ujmują wysokie, sumarycznie zaznaczone kamienice. Lazurowo-oranżowy koloryt i swobodna impresyjność są typowe dla powojennej twórczości Arcta. Artysta tworzył wówczas pogodne krajobrazy pełne słońca i powietrza, kreując niebanalne, świeżo i swobodne malowane kompozycje. Farbę często nakładał szpachlą, subtelnie harmonizując kontrasty barw ciepłych i zimnych. Podczas pobytu w Wenecji namalował wiele widoków malowniczych zaułków i kanałów. Na lazurowej toni wody unoszą się barwne gondole, ukoronowane urokliwymi mostkami i kościelnymi dzwonnicami. Uliczki ożywia sumarycznie zaznaczony sztafaż. Arct wielokrotnie powracał w szczególności do motywu kościoła San Giorgio Maggiore, malując go w różnych ujęciach. W powojennych kompozycjach Arcta panuje pogodny nastrój śródziemnomorskiej „niedzieli życia”. Niekiedy w tą bajecznie wielobarwną, sugestywną wizję Arkadii wkrada się delikatna, romantyczna nuta nostalgii. Dzieje się tak zwłaszcza w nieco ponurych, wyrazistych pejzażach zimowych, ukazujących ulice i ogrody Warszawy oraz Kazimierza Dolnego.