Portret pięknej Zośki

pastel / papier

60 × 44 cm (w świetle passe-partout)

sygnowany p.g.: P.STACHIEWICZ

Uwieczniona przez Stachiewicza kobieta to Zofia Paluchowa, z domu Frontczakówna. Subtelna uroda wespół ze staraniami matki, Marianny, przyczyniły się do jej popularności w gronie artystów krakowskich. Malowali ją m.in. Wincenty Wodzinowski czy Wojciech Kossak, ale szczególnie zafascynowała właśnie Piotra Stachiewicza. Najczęściej ukazywana była w tradycyjnym stroju krakowskim i pomimo usilnych starań malarzy nigdy nie zgodziła się, by pozować do aktu. Jej życie prywatne było całkowicie odmienne od barwnych i pogodnych w wyrazie portretów. Związek z szewcem Maciejem Paluchem, którego poślubiła, był niezwykle burzliwy ze względy na zazdrość i agresywność męża. Ostatecznie została przez niego zamordowana w 1926 r., które to wydarzenie na długo wzburzyło opinię publiczną.

Piotr Stachiewicz pobierał nauki zarówno w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, jak i akademii monachijskiej. Od 1885 r. zamieszkał na stałe w Krakowie, a od 1889 r. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Znany jest szczególnie z portretów „Pięknej Zośki”oraz jako autor dekoracji mozaikowej kościoła OO Jezuitów oraz cyklu obrazów „Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej”. Tworzył ilustracje m.in. do „Quo vadis”, poezji Mickiewicza czy reklam.