Portret rodzinny

olej / płótno

80 × 59,5 cm

95,5 × 76 cm (w oprawie)

sygnowany i datowany p.d.: Antoni Fałat | 3 [w okręgu] 6.II.87

na odwrociu: [nieczytelne]

W prezentowanym obrazie Antoni Fałat powtórzył układ doskonale znany ze starych, przedwojennych fotografii rodzinnych. W centrum kompozycji umieścił pięcioosobową grupę z kobietą w biedermeierowskiej sukni, brodatym mężczyzną w aksamitnym surducie i trójką małych dzieci. Jedno z nich ma na jasnej bluzce łaciński napis: „Plus ratio quam vis”, co można tłumaczyć jako „więcej znaczy rozum, niż siła”. To fragment sentencji rzymskiego poety Maksymiana, która z inicjatywy Karola Estreichera w 1964 roku stała się oficjalną dewizą Uniwersytetu Jagielońskiego. Figuratywne, nieco hiperrealizujące, lecz jednak bardzo uproszczone i płaszczyznowo potraktowane przedstawienia wielopokoleniowych rodzin, realizowane na wzór dawnych zdjęć to jeden z głównych leitmotivów twórczości Fałata. Malarz odwołuje się do funkcjonujących w świadomości ogólnej wątków literackich, wydarzeń historycznych czy mitów. Jednocześnie tworzy nowe konteksty dla specyficznie pojmowanej polskości – często mieszczańskiej, nieco zaściankowej, zamkniętej, prowincjonalnej. Ale i nie pozbawionej sentymentalizmu, tęsknoty za bezpiecznym porządkiem moralnym dawnej Polski.

Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1969 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i grafiką. Był współzałożycielem grupy Aut, której program znalazł wyraz w tytule wystawy zorganizowanej w 1970 roku w warszawskiej galerii MDM – „Polska figuracja, polski styl, polska egzotyka”. Brał udział w ruchu artystycznym „O poprawę”. W 1992 roku artysta założył Europejską Akademię Sztuk w Warszawie. W latach 1992–1996 był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP.