System F-5

Proweniencja:

• kolekcja prywatna, Poznań

Wystawiany:

• Systemy, Galeria 102, Warszawa 1979

Zbigniew Dłubak to malarz, fotograf, teoretyk sztuki oraz członek Związku Polskich Artystów Fotografików od 1948 r. Uczestniczył w pracach Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947–1949), współpracował z takimi galeriami sztuki jak: Krzywe Koło, Współczesna, Mała Galeria, Labirynt, Zamek, Remont, Permafo, Foto-Medium-Art. Był jednym ze współzałożycieli Grupy 55. W latach 1953–1972 roku był redaktorem naczelnym miesięcznika „Fotografia”. Prowadził wykłady w Wyższej Szkole Filmowej i Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1966– 1975). W 1972 otrzymał Stypendium Kościuszkowskie w Nowym Jorku. Jego prace znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych w kraju i poza jego granicami. Od 1982 roku mieszkał w Meudon pod Paryżem.

„Coraz częściej mówi się o nowej sytuacji w sztuce. Powstają warunki, w których dla działania artystycznego otwiera się możliwość swobodnej gry dowolnie wybranymi elementami sztuki i nie-sztuki. Nową sytuację w sztuce rozumiem nie jako ten czy inny rodzaj konkretnej pracy artystycznej, ale jako zespół zmian w ideologii, jako dostrzeżenie zupełnie innych niż dotychczasowe obszarów działania, które mogą być włączone do dziedziny sztuki i do obszarów leżących jak gdyby w innym niż tradycyjna sztuka świecie. Rozumiem też nową sytuację jako zniesienie ograniczeń wynikających z podziału świata na sztukę i nie-sztukę”.

Obrazy Zbigniewa Dłubaka z cyklu Systemy podporządkowane są stałym i niezmiennym regułom budowy kompozycji. Stosowany przez artystę tytuł cyklu sugeruje pewną zamkniętą całość, którą tworzą wariacje. Zwraca uwagę struktura pasmowa prac, budowanie kompozycji w oparciu o podziały pionowe, precyzyjny dobór kolorów, następujących po sobie odcieni. Kwadratowa płaszczyzna obrazu została podzielona na dwie wyodrębnione barwą części. Delikatne zmiany nasycenia kolorów potęgują ich oddziaływanie. Zacierają się granice zestawionych ze sobą równomiernych i jednolitych płaszczyzn barwnych. Dłubak wybiera zestawienia bardzo zbliżonych do siebie barw. Ciemne, brunatno-brązowe tony delikatnie dynamizują kompozycję. „Płaszczyzna pomyślana jako przestrzeń aktywności koloru stała się podstawą serii obrazów Systemy i Asymetria. Uruchamiająca mechanizm oka energia barw, oderwanych od dekoracyjności, ekspansji, symboliki i innych znaczeń, znalazła miejsce w zobiektywizowanej, powtarzającej się strukturze, określającej sferę wzajemnych oddziaływań”.