fbpx
×

Sztuka postkonsumpcyjna, motyw z arbuzem

nr katalogowy: 49

Lach-Lachowicz Natalia (Natalia LL)

(ur. 1937)

Sztuka postkonsumpcyjna, motyw z arbuzem
1975

Estymacja:

55 000 – 65 000 PLN

6 fotografii (vintage-print) na oryginalnej planszy

50 x 50 cm

sygnowany l.d.: Natalia LL 1975, nalepka na odwrocie z wystawy w Museo Castelveccho, Verona


 

Proweniencja:

  • kolekcja prywatna, Polska
  • kolekcja prywatna, Paryż
  • kolekcja Arturo Schwarza (bezpośrednio od artystki)

Wystawiany:

  • Museo Castelvecchio, Verona 1975

W centrum zainteresowań artystki wciąż pozostaje jej intymność i zmysłowość, przez które czyta ona ogólnoludzkie doświadczenie uwikłane między kulturą a naturą. Potencjał intelektualny, jaki zawierają w sobie jej prace, idzie w parze z niezwykłym ładunkiem emocjonalnym. Natalia, w latach 70. XX w. uważana za prowokatorkę nowych treści i pionierkę w przełamywaniu społecznych i kulturowych tabu, wciąż jest inspiracją dla wielu młodych artystów i odbiorców jej sztuki.

Fotografia, malarstwo, instalacja, performance, video, a także teksty teoretyczne to formy ekspresji artystycznej, w których realizuje się Natalia LL (przedmiotem najczęściej pozostaje ciało) – jedna z pierwszych, najodważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych polskich artystek, które rozpoczęły w kraju debatę nad kobiecym ciałem, seksualnością, erotyką. Właściwie można mówić tu o uprawianej przez artystkę apologii i jednocześnie apoteozie ludzkiej fizyczności. Mimo tematów, które wiążą się z banalną skądinąd codziennością, jak i bezceremonialnym i dosadnym jej ukazaniem, pojawia się w twórczości Natalii LL niemal mistyczna, sakralna zmysłowość. Działania te zatem wpisały się do kanonu sztuki polskiej nie tylko poprzez temat i formę, ale także dzięki ugruntowaniu w kontekście historycznym i ówczesnych tendencjach myślowych: przede wszystkim poprzez przekraczanie ustanowionych przez minioną władzę i obyczajowość granice. Sztukę Natalii LL kwalifikuje się zatem przede wszystkim jako feministyczną: „Natalia LL ze swoją ściśle personalistyczną sztuką została entuzjastycznie przyjęta przez środowisko feministyczne. Jej postawa artystyczna, tak mocno nakierowana na własną – siłą rzeczy kobiecą – osobowość, była analogiczna do działań czołowych reprezentantek sztuki feministycznej na świecie, a jednocześnie całkowicie oryginalna”. Cechą charakterystyczną prac artystki jest uporządkowanie, konsekwencja w obrębie danego cyklu, klarowna struktura i idea, w której to sam proces twórczy okazuje się najistotniejszy, treść wybrzmiewa wyraźnie, ale nie następuje przesycenie nią.

„Początków konceptualnej twórczości Natalii LL można doszukiwać się we wrocławskim ruchu PERMAFO we wczesnych latach siedemdziesiątych. Ruch ten utworzony w oparciu o założenie, że sztuka jest próbą odzwierciedlenia rzeczywistości, propagował pomysł bieżącego zapisu rzeczywistości w oczywistej nadziei na przerzucenie pomysłu między tym co pospolite i tym co artystyczne, jak na przykład między obiektem i jego obrazem. […] »Sztuka konsumpcyjna – pisała Natalia LL – pojawia się w każdym momencie rzeczywistości, każdy fakt, każda sekunda jest wyjątkowa i niepowtarzalna dla jednostki. Oto dlaczego rejestruję pospolite i błahe wydarzenia, takie jak jedzenie, spanie, kopulacja, odpoczynek, wypowiadanie itd.«. I istotnie, obrazowała banalne powszednie czynności w taki prowokacyjny lub perwersyjny sposób (na przykład atrakcyjne dziewczyny sugestywnie jedzące banany lub galaretkę), że erotyczne aluzje były zupełnie wyraźne. […] Chociaż […] jej twórczość, jak cała twórczość konceptualna, była przede wszystkim wytworem intelektu, Natalia nie całkowicie zgadzała się z poglądami wielu artystów w tej dziedzinie sztuki, »Kontrola umysłu nad procesami percepcji wzrokowej – podkreślała – jest fikcją, której sztuka powinna się zdecydowanie przeciwstawić. Aparat percepcyjny – oko i mózg – jest niepodzielną całością, ponieważ nie możemy postrzegać nieświadomie. Proces percepcyjny jest całościowym procesem i jako taki może być badany tylko holistycznie. […] Ja propaguję sztukę, która osiągnięta zostanie przy pomocy obiektywnych środków lepiej dostosowanych do naszych procesów myślowych – środków, które jednak nadal pozostaną podporządkowane artystycznej intuicji«”.

Ostatecznie postawa artystyczna Natalii LL ukierunkowana została przez konceptualizm – ale na sztukę kobiet rozumianą jako odrębny nurt w ogóle w sztuce polskiej. Wpisuje się w tę charakterystykę również prezentowana praca z 1975 roku, w której nowatorskie podejście do tematu erotyki osiągnięte zostało bazowaniem na generowanych przez artystkę asocjacjach z tym, co biologiczne i seksualne, jak i dzięki balansowaniu na granicy dosłowności.