Wnętrze geometryczne

olej, płótno

160 × 110 cm

sygnowany na odwrocie: „Sienicki | Jacek 82”

Malarz, wieloletni pedagog stołecznej ASP. Sienicki urodził się w Warszawie, gdzie spędził lata II Wojny Światowej, a także przeżył Powstanie oraz nazistowski obóz przejściowy w Pruszkowie. Po zakończeniu wojny podjął naukę w Liceum Sztuk Plastycznych. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1954 roku w pracowni Artura Nachta-Samborskiego (ASP w Warszawie). W 1967 roku objął samodzielną Pracownię Problemów Malarstwa w Architekturze, a w 1975 roku Pracownię Malarstwa, którą prowadził do 1992 roku. Nigdy nie zrezygnował z roli pedagoga do 2000 roku prowadząc Pracownię Malarstwa na Wydziale Rzeźby.

Sienicki w swojej pracy wybrał kilka wątków, które systematycznie zgłębiał tworząc kontynuowane przez dziesiątki lat serie powtarzających się motywów. Szczególe znaczenie nadawał obserwacji powszednich, prawie niedostrzegalnych fenomenów takich jak efemeryczne zjawiska świetlne. Odnotowywał je w najbliższych sobie przestrzeniach: w prywatnej pracowni, ogrodzie, otoczeniu domu czy wybierając bliskie mu przedmioty. Artysta wierzył, że skupienie się na procesie pogłębiana zdolności uchwytywania zjawisk wiedzie do ukształtowania malarskiej i życiowej samoświadomości.  Obrazy Sienickiego cechuje osobliwa ekspresja. Kompozycje powstają przez zastosowanie szerokich płaszczyzn plamy barwnej o zdecydowanych, ekspresyjnych podziałach. Miejsce nagromadzenia światła Sienicki często zaznaczał pozostawiając w strukturze farby zdecydowany, linearny ślad narzędzi malarskich w nawarstwiającej się substancji. Przestrzeń definiowana jest równoważnie poprzez kolor (kontrastujące jasne i ciemne płaszczyzny barwy) i gęstość farby. Niezaprzeczalną cechą twórczości Sienickiego jest konsekwencja jego drogi twórczej przejawiająca się w ciągłym doskonaleniu sposobu malarskiej wypowiedzi. Jego twórczość stanowi świadectwo refleksji nad środkami wyrazu będące nieustannym procesem docierania do własnej, świadomej formy postrzegania świata poprzez malarstwo.

Wystawienniczy debiut Sienickiego miał miejsce w 1955 roku podczas słynnej Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki Polskiej „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale, której był jednym z głównych inicjatorów. W latach 80. Malarz uczestniczył w ruchu kultury niezależnej. Był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im Norwida (1975), Nagrody im. Jana Cybisa (1983) oraz Nagrody nowojorskiej Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1993). Artysta miał wystawę retrospektywną w Muzeum Narodowym w Kielcach w 2017 roku.