Wnętrze I

ołówek / papier
23,2 × 34,4 cm
sygnowany, datowany i opisany wzdłuż dolnej krawędzi: „Wnętrze I” | rys. ołówkiem | A. Sadowski 1977; na odwrociu opisany: ANDRZEJ A. SADOWSKI, ŁÓDŹ |
„WNĘTRZE I” | OŁÓWEK/PAPIER, WYM: 23,2 × 34,4 cm, 1977

Andrzej A. Sadowski – malarz i rysownik, jeden z pierwszych i najważniejszych przedstawicieli fotorealizmu w Polsce. Odbył studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie w 1970 roku uzyskał dyplom w pracowni malarstwa i rysunku prof. Mariana Jaeschke. Z macierzystą uczelnią związany był do końca życia jako wykładowca.

Pomimo studiów na uczelni w dużej mierze ukształtowanej przez teorię Strzemińskiego, Sadowski jeszcze w latach 60. zaczął interesować się nowymi figuratywnymi prądami w sztuce zachodniej, głównie malarstwem Francisa Bacona i pop-artem. Poszukiwania własnego języka wypowiedzi artystycznej oraz doskonalenie warsztatu doprowadziło go – do pewnego stopnia niezależnie od tego, co działo się na gruncie amerykańskim – do rozwinięcia formuły realizmu fotograficznego. O ile bowiem w świecie zachodnim te artystyczne tendencje były przejawem krytycznego stosunku do kultury masowej i konsumpcjonizmu, o tyle prace tworzącego w Polsce Ludowej Sadowskiego były raczej wyrazem fascynacji popkulturą, dobrobytem i intensywnym miejskim życiem utożsamianym wówczas przez wielu Polaków z nieosiągalną wolnością. Podróże po Europie były dla niego źródłem fotograficznych pamiątek, które następnie przenosił na płótno. Szczególnie upodobał sobie widoki odbite w sklepowych witrynach czy lśniących karoseriach samochodów, bilbordy, sklepowe szyldy i neony – wszystko, co składa się na szeroko rozumiany pejzaż nowoczesnego miasta. Sadowski, nawet pomimo polityczno-ekonomicznych przeobrażeń w Polsce, nie utracił tej fascynacji i podróżniczego zacięcia, które przełożyło się na jego skrupulatne, pełne detali i niezwykłego światła malarstwo.