Z serii „Małe bóle”

akryl, płótno na desce, ołówek, pionki do gry w go

74 × 103,5 cm

opisany na odwrocie: „Małe bóle / fragment”

naklejka z wystawy w Galerii Art Consulting

wystawiany:
• Andzelm Gallery, Kamoji. Rysunek wewnętrzny, Lublin, 2007.
• Galeria Art Consulting, Koji Kamoji, Warszawa, 20 stycznia –
28 lutego 2001.

reprodukowany:
• S. Marzec, Harmonia współistnienia, „Art & Business”, nr
6/2007, s. 72.
• Kamoji. Rysunek wewnętrzny [katalog wystawy], Andzelm
Gallery, Lublin, 2007, s. 35.

Koji Kamoji większość swojego twórczego życia spędził w Polsce. Artysta urodził się w Tokio, gdzie w latach 1953-1958 studiował na Akademii Sztuk Pięknych Musashino. Po tragicznym doświadczeniu samobójczej śmierci swojego przyjaciela Sasakiego (wspomnienie to będzie często powracać w sztuce Kamojiego) dwudziestoczteroletni artysta podjął decyzję o wyprowadzce do Polski.

Rodzina Kamojiego od lat była związana z polską kulturą – starszy brat matki artysty oraz jego stryj zajmowali się tłumaczeniem na japoński polskiej literatury. Dla Kamojiego wybór ten wydawał się zatem naturalny. W 1959 roku podjął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego. Od zakończenia studiów w 1966 roku był ściśle związany z środowiskiem skupionym wokół Galerii Foksal w Warszawie.

Przez pierwsze lata na warszawskiej Akademii Kamoji tworzył silnie fakturowe, ekspresyjne obrazy o mocnej kolorystyce. Z czasem jego prace stały się bardziej oszczędne, zdyscyplinowane formalnie i kolorystycznie, nawiązujące do estetyki geometrii, aby ostatecznie przybrać charakterystyczną dla artysty lapidarność i oszczędność środków bliską stylistyce haiku. Bliskie japońskiej poezji tematy przemijania, natury oraz jej symboliki stały się głównymi zainteresowaniami sztuki Kamojiego.

Koji Kamoji szybko zaczął odchodzić także od klasycznego obrazu sztalugowego ku eksperymentom z przestrzenią. To właśnie ona stała się dla niego podstawowym językiem artystycznej wypowiedzi, który przybierał formę reliefów oraz instalacji.

Oferowana praca z serii „Małe bóle” pochodząca z lat 1999-2001 stylistycznie wiąże się z często powracającym w twórczości Kamojiego motywem białych reliefów. Jest to praca czysta i prosta. Harmonijna kompozycja białych pionków do gry w go umieszczonych białym polu oraz prostych, przecinających się czarnych linii nadają pracy klimat skupienia i kontemplacji. Kamoji wprowadził do kompozycji pracy subtelne nieregularności układu, ledwo uchwytne zaburzenia ustalonej formy i faktury oraz delikatne iluzje przestrzenne.

Prace Koji Kamoji znajdują się w wielu muzeach, galeriach sztuki współczesnej, a także w zbiorach prywatnych w Polsce i na całym świecie.