Artysta jest uważany za jednego z najbardziej samodzielnych przedstawicieli polskiej nowej figuracji. Kształcił się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u Aleksandra Kobzdeja (dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1963), gdzie również wykładał przez długi czas. Po studiach, do końca swoich dni pracował nad własnym językiem twórczym. Około 1965 r. odrzucił wcześniejsze nauki i skupił się na sztuce figuratywnej.

Janusz Przybylski był świadomym artystą. Doskonale wykształcony, znał twórczość najważniejszych artystów minionych wieków i lat. Całe życie uważał, że historia sztuki stanowi niewyczerpane źródło inspiracji i możliwości czerpania z osiągnięć najwybitniejszych artystów. Sam swoją ekspresję początkowo kształtował, inspirując się Francisem Baconem. Po pobycie w Wiedniu w 1968 r. fascynował się malarstwem Picassa i pracami Velazqueza. Wyabstrahował z ich sztuki kluczowe elementy, wprowadzając je do swojego malarstwa.

„Na te inspiracje wskazują m.in. charakterystyczne dlań sposoby deformowania, upraszczania postaci ludzkiej, która w jego malarstwie staje się sylwetowym znakiem. Nie jest to jednak znak wyłącznie plastyczny, ale sugestia rzeczywistości pozaobrazowej. Malarz zajmował się bowiem analizą psychologiczną jednostki uwikłanej w sytuacje egzystencjalne i odgrywającej konkretne role społeczne. Sztuka miała być dlań właśnie wyrazem tego rodzaju zaangażowania. Sposoby płaszczyznowego ujmowania postaci ludzkiej, podobnie jak ograniczona chromatyka, nadawały jego przedstawieniom metaforyczny” (M. Kitowska-Łysiak)

W latach 90. malował m.in. kompozycje przywodzące na myśl malarstwo surrealistyczne Yves’a Tanguy’ego. Morficzne, pociągłe elementy składają się w skomplikowane, piętrzące się rzeźby „figury” uchwycone na płótnie.

Janusz Przybylski, Figura czerwona, 1995, nr kat. 32, Estymacja 30 000–40 000 PLN

„Figura czerwona” jest właśnie takim obrazem. Skomplikowana figura przywodzi na myśl ludzką postać. Bo to właśnie człowiek jest głównym tematem malarstwa Przybylskiego w całej jego twórczości. Często zdeformowany i uproszczony, a czasem niewidoczny. Zawsze jednak stanowi główny punkt rozważań, a śladem jego obecności są znaki / figury na płótnie.

Twórczość artysty reprezentowała Polskę m.in. na 5. Biennale Młodych w Paryżu (1967 – malarstwo) i na 11. Biennale w Sao Paulo (1971 – grafika, wyróżniona złotym medalem). Przybylski wielokrotnie otrzymywał nagrody za swoje prace malarskie i graficzne, począwszy od lat nauki w poznańskim Liceum Plastycznym (1954 – I i II nagroda na międzynarodowej wystawie szkół artystycznych w Dortmundzie), poprzez m.in. 6. Internationale Graphikaustellung w Wiedniu (1968 – I nagroda), 2. Międzynarodowe Biennale Grafiki w Krakowie (1968 – nagroda specjalna), 3. Festiwal Sztuk Pięknych w Warszawie (1970 – srebrny medal), 6. Festiwal Polskiego Malarstwa w Szczecinie (1972 – Grand Prix), 6. Festiwal Sztuk Pięknych w Warszawie (1972 – złoty medal), 8. Wystawę Złotego Grona w Zielonej Górze (1977 – wyróżnienie za malarstwo). Jedną z ostatnich (za życia malarza) wystaw jego prac pokazała w 1998 roku lubelska galeria Pod Podłogą.

Download Nulled WordPress Themes
Download WordPress Themes
Download WordPress Themes
Download Premium WordPress Themes Free
udemy free download
download xiomi firmware
Download WordPress Themes Free
free online course